|
مقاله سیستم های نمایش اعداد در سیستم های کد گذاری
مقاله سیستم های نمایش اعداد در سیستم های کد گذاری
|
|
| دسته بندی | پژوهش |
| فرمت فایل | docx |
| حجم فایل | 469 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 47 |
کد گذاری :
به رمز در آوردن اطلاعات یا اختصاص یک رمز منحصر به فرد به هر شی موجود ( یک سیستم دو طرفه )
مزایای کد گذاری :
1- امنیت
2- ارتباطات
3- فشرده سازی
4- تشخیص و تصحیح خطا
انواع کد ؛ ارزش دار :
موقعیت بیت بیان کننده ارزش بیت ( وزن دار هر رقم یک ارزش دارد )
موضوع : سیستم های نمایش اعداد در سیستم های کد گذاری
فهرست مطالب
سیستم عدددهی ( Decimal ) : 2
تبدیل نمایش یک عدد از سیستم ده دهی به غیر از ده دهی : ۲
روش تقسیمات متوالی : ۳
مجموع حاصلضرب های هر رقم در وزن متناظرش ۳
تبدیل نمایش یک عدد از سیستم غیر ده دهی به غیر ده دهی : ۳
کد گذاری : ۴
مزایای کد گذاری : ۴
شرایط کد گذاری : ۵
کد گذاری BCD ( Binary coded decimal ) 6
بیت توازن ( parity ) : 8
کد همینگ : (hamming ) 10
تشخیص وتصحیح خطا در کد همینگ ۳ بیتی : ۱۱
‹‹ جلسه سوم›› ۱۲
حداقل فاصله( minimum disancc ) در کدگذاری : ۱۴
فصل دوم : جبر بول و آشنایی با گیت های منطقی پایه : ۱۵
جلسه چهارم : ۲۰
اصول هانینگتون : ۲۰
جبر بول دو ارزِشی : ۲۱
اصل دوگان (duatity ) : 21
ساده سازی عبارت منطقی : ۲۲
جمله حاصل ضرب یا product حاصلضرب متغیر ها ( AND ) 23
مینترم(Minterm ) 23
ماکسترم( maxterm ) : 24
جدول کارنو ۲ متغیره: ۲۶
حالت Don’t Care 32
طراحی مدارات ترکیب ۳۳
مدار مبدل کدها ۳۴
طراحی مدار جدول گری به باینری ۸ بیت ۳۵
مدار مقایسه‌کننده ۳۸
Full Comp 2 39
مدارات تولید توازن ۴۲
سناریو: ۴۲
مدارات جمع‌کننده (Adder) 44
نیم‌جمع‌کننده (Half Adder) 44
مدار تمام جمع‌کننده (Full Adder) 45
تأخیر انتشار (Propogation) 46
دیکودر BCD به Decimal 46
ورودی Enable یا Chip Select 47
روش ساده سازی عبارت منطقی با استفاده از جدول کارنو:
هر جدول کارنو به تعدادمینترم ها یا ماکسترم های یک تابع منطقی دارای سلول استپس برای یک تابع n مینترمی دارای سلول است .
اگر ما بتوانیم مینترم ها یا ماکسترم های یک تابع را به گونه ای در کنار هم قرار دهیم که سلولهای مجاور تنها یک بیت اختلاف داشته باشند آنگاه می توان را که دارای ‘ ۱′
( مینترمی )یا ”۰” (ماکسترمی) هستند را با هم ترکیب کرد .
حالت Don’t Care
در پیاده‌سازی بعضی از توابع برخی از مقادیر یعضی از مینترم تأثیری در خروجی تابع ندارد، یعنی می‌توان آنها را ”۰” یا ”۱” فرض کرد. در این حالت اگر یک قرار دادن کمکی به بهتر ساده کردن تابع مورد نظر بکند می‌توان آن را در جدول ”۱”در نظر گرفت تا تعداد یک بیشتری با هم ترکیب کرد به این حالت، حالت Don’t Careیا بی‌اهمیت گویند و معمولاً در جدول با علامت ضرب یا D.C نشان داده می‌شود.
