|
مقاله علل و پیامدهای بیکاری جوانان در زمینه های اجتماعی و فرهنگی
علل و پیامدهای بیکاری جوانان در زمینه های اجتماعی و فرهنگی
|
|
| دسته بندی | جامعه شناسی |
| فرمت فایل | doc |
| حجم فایل | 31 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 68 |
علل و پیامدهای بیکاری جوانان در زمینه های اجتماعی و فرهنگی
پیشگفتار................................
مقدمه...................................
بخش اول:................................
علوم اجتماعی و مشکل بیکاری جوانان.......
1- اهمیت موضوع در علوم اجتماعی منطقه ای و نکات کلی آن
2- مسائل نظری و روش شناسی...............
جوانان و پایگاه طبقاتی..................
مفهوم بیکاری جوانان.....................
بخش دوم:................................
علل و پیامدهای اقتصادی – اجتماعی و فرهنگی بیکاری جوانان
1- علل بیکاری جوانان....................
1-1- رشد شدید جمعیت، بحران اقتصادی و تغییر و تحول تکنولوژیکی
آسیا....................................
آمریکای لاتین و حوزه کارائیب.............
کشورهای عربی............................
آفریقا..................................
1-2- جدایی بین جهان آموزش و جهان کار....
اروپا...................................
کشورهای عربی............................
- تضاد بین انتظارات و فرصت ها...........
1-3- عوامل اجتماعی و فرهنگی.............
الف : پایگاه اجتماعی جوانان.............
ب :جزم اندیشی ها و قضاوتهای ارزشی منفی در مورد توانایی جوانان برای کار
ج: فساد و نظام قیم مآبانه در بازار نیروی کار
د: نگرش های جوانان نسبت به کار..........
2- پیامدهای فرهنگی - اجتماعی بیکاری جوانان
2-1- فروپاشی فرآیند عادی جامعه پذیری جوانان – حاشیه ای شدن و
اشکال جایگزینی جامعه پذیری..............
2-2- رویاروی جوانان با خودشان...........
از شکست و خودتباهی تا رشد و خلاقیت شخصی..
2-3- خانه و خانواده خود شخص: هدفی که باید به تأخیر بیفتد........................................
2-4- فرار، ترک خانه، رفتن به جاهای دیگر: مهاجرت
2-5- خرابکاری، بزهکاری – روسپی گری......
2-6- پیامدها و عکس العمل های دیگر: ادامه تحصیلات ، ملحق شدن به ارتش، اشتغال
آزاد و توسعه فرهنگی جایگزین.............
توصیه های عمومی.........................
1- نیاز به رهیافتی چند رشته ای..........
2- نیاز به رهیافتی تطبیقی
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
پیشگفتار
دختران و پسران ایرانی به طور متوسط در سنین 11 تا 13 سالگی به بلوغ جنسی می‌رسند و به طور میانگین در سنین 26 تا 28 سالگی اکثر آنها متأهل و شاغل می‌شوند.
این فاصله سنی که در کشور ما حدوداً 15 سال می‌باشد، دورة جوانی می‌نامد و از جمله وظایف و مأموریت های اساسی خود را شناخت این مرحله از زندگی نسل جوان می‌داند.
با عنایت به این که تمامی‌قوای زیستی، روحی ، روانی، فکری و عاطفی فرد از دوران بلوغ دچار تغییر و تحولات اساسی گردیده و بر هر یک از تغییر و تحولات نیز قانونمندی خاصی حاکم می‌باشد ،می‌توان اذعان نمود که هیچ برنامه ریزی ای برای این دوران بدون آگاهی نسبت به این قانونمندی ها مؤثر و کارگشا نخواهد بود.
البته به اندازه ای که وقوف نسبت به این قانونمندی ها لازمة یک برنامه ریزی جامع و اصولی است، آگاهی به اهداف و مقاصدی که رشد و شکوفایی استعدادهای جوانان باید به آن سرمنزل رهنمون گردند نیز از ارکان اصلی برنامه ریزی نوجوانان و جوانان خواهد بود.
بنابراین پس از تبیین قانونمندیهای حاکم بر رشد و شکوفایی قوا و استعدادهای نوجوانی و جوانی و برنامه ریزی براساس اهداف و مقاصد تعلیم و تربیتی این دوره،نوبت به تعیین نقش و جایگاه هر یک از دستگاهها و نهادهای دولتی و غیر دولتی در عرصه های آموزشی، تربیتی، تبلیغی، ورزشی، هنری، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی خواهد رسید،تا هر یک به عنوان جزئی از یک مجموعة منظوم در برنامه ساماندهی امور جوانان کشور نقش آفرینی کنند که می‌توان (مهندسی دورة جوانی) هم نامید.
ما در اینجا می توانیم تبیین «هندسه» جوانی و دنیای جوانان و نیز «مهندسی» دورة جوانی را از پیش نیازهای اصلی برنامة ساماندهی امور جوانان کشور می‌دانیم و برای تحقق این پیش نیازها دست نیاز به سوی تمامی‌مراکز و مجامع علمی، پژوهشی و تحقیقاتی دانشگاهی و حوزوی دراز کرده و معتقدیم این مهم جز با فعالیت های عالمانه،محققانی و مشفقانه علما و دانشمندان این مرز و بوم که دل در گروه اسلام،انقلاب و سربلندی مردم ایران دارند، به سر منزل مقصود نخواهد رسید.
....
بخش اول:
علوم اجتماعی
و مشکل بیکاری جوانان
1- اهمیت موضوع در علوم اجتماعی منطقه ای – نکات کلی:
در طول 30 سال گذشته ، کمک هایی که علوم اجتماعی به فهم ماهیت، ویژگی ها و سیر تکاملی مشکل بیکاری جوانان و همچنین یافتن راهکارها و برنامه هایی در جهت حل این مشکل نموده است، در منطقه و زیر منطقه های مختلف، متفاوت بوده است. علاوه بر این،از یک دهه تا دهة دیگر نیز دچار تغییر و تحول گشته است. به‌طور کلی، می‌توان گفت تنها در کشورهای پیشرفته صنعتی است که علوم اجتماعی قادر است بیشترین توجه را از طریق ابزارهایی نظیر تحقیقات و انتشارات – در خصوص موضوعاتی که تقریباً شامل تمامی‌امور می‌شوند - ، به مشکل بیکاری جوانان مبذول دارد. در کشورها و مناطق در حال توسعه توجه کمتری به این مسئله می‌شود و شاید دلیل آن نبود بودجة کافی برای مراکز تحقیقاتی باشد. عامل دیگری که همراه با نبودن منابع مالی در این امر سهیم می‌باشد، این واقعیت است که حکومت ها و دانشمندان علوم اجتماعی برای مسئله بیکاری جوانان اولویت کمتری نسبت به مسائل عمومی‌و ملموس تری از قبیل فقر، گرسنگی، شهرسازی و جنگ قاتل می‌شوند. عامل مهم و مؤثر دیگری که در این زمینه وجود دارد این است که مطالعه، تحقیق و بررسی در مورد جوانان – که به عنوان حوزه ویژه و به خصوصی از دانش علمی‌به شمار می‌رود – هنوز چهره و سیمای برجسته ای در برنامه های دانشگاهها و مراکز تحقیقاتی ندارد. شاید یکی از دلایل این امر،تنوع و گوناگونی عظیم ساختارهای اجتماعی این کشورها و همچنین تنوع محرک های روابط موجود در بین طبقات، گروهها و دسته های مختلف اجتماعی باشد. ...
