|
بررسی محتوای قضیه زمان از دست رفته ا ز کتاب مدیریت استرس
بررسی محتوای قضیه زمان از دست رفته ا ز کتاب مدیریت استرس
|
|
| دسته بندی | علوم انسانی |
| فرمت فایل | doc |
| حجم فایل | 199 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 93 |
بررسی محتوای قضیه زمان از دست رفته ا ز کتاب مدیریت استرس
قسمتی از متن:
چه رابطه ای بین خودآگاهی و فشار اجتماعی وجود دارد؟
هر چقدر خودآگاهی بالاتر باشد، اثر فشار اجتماعی کمتر است و بالعکس فشارهای اجتماعی بر کسانیکه خودآگاهی کمتری دارند، اثرات مخرب تری دارد. افرادی که در سطح اول و دوم بلوغ مدل کوهلبرگ قرار دارند، فشارهای اجتماعی بسیار اثرگذاری می باشد و می تواند بسته به شدت آن، باعث خودفراموشی، انهدام هویت شخص، تغییر هویت و تبدیل شدن به انسانی با ارزشهای متفاوتی که دیگران برای او خواسته اند شود که آن ارزشهای حتی در حقیقت ضد ارزش هم می‌تواند باشد چون در مرحله اول که آن را سطح خود محوری هم می‌توان گفت، فرد چیزی را خوب یا، بد ارزیابی می کند که آن چیز سبب پاداش فردی یا جلوگیری از تنبیه باشد و اقدام مناسب، اقدامی است که برای ارضای ابزاری نیازهای فردی و گاه نیازهای دیگران باشد. همچنین در مرحله دوم که آن را مرحله مطابقت هم می توان گفت، درست یا غلط بودن رفتارها و توجیه اخلاقی بر مطابقت بار سوم و انتظارات جامعه و قوانین تدوین شده در مراجع معتبر و مراعات آنها، استوار است و گرایش به خوب بودن در گرو تأیید نمودن و خشنود کردن دیگران و موافقت با دیدگاه اکثریت می باشد و گرایش به انجام وظیفه در گرو احترام به اقتدار، حفظ ترتیب اجتماعی و احترام به انتظارات دیگران استوار است. به همین علت در مرحله اول و دوم بلوغ، فشارهای اجتماعی اثرات مخرب تری دارد.
3- آیا خودآگاهی ثابت است یا دانش انسان از خود به مرور زمان، کاهش یا افزایش می یابد؟
خودآگاهی بسته به اینکه شخص در چه مرحله ای از بلوغ ارزشها باشد و فشارهای اجتماعی و عوامل محیطی در چه حدی باشند می‌تواند کاهش یا ثبات و یا افزایش یابد. به صورتیکه برای کسی که در سطح بلوغ پایین تری باشد و فشارهای اجتماعی نیز شدید باشد، خودآگاهی می تواند کاهش یابد و حتی به انهدام شخصیت و ناخودآگاهی تبدیل شود. اما برای افرادی که در مرحله سوم بلوغ خود قرار دارند، فشارها می تواند کم اثر و حتی برای انسانهای کامل بی اثر باشد و حتی باعث افزایش بیشتر خودآگاهی شود. چون مرحله سوم مرحله پایبندی به اصول اخلاقی است و مجموعه ای از بالغ ترین ارزشهاست. درست یا غلط بودن مسائل بر اساس اصول درونی فرد مورد قضاوت قرار می گیرند و این مرحله، اصول گرایی نام دارد.
