بررسی حسابداری مدیریت،ارزیابی مالی شرکتها
عموماً اطلاعات مورد نیاز هر یک از گروهای فوق توسط بخشهایی از حسابداری
تهیه و تنظیم میشود مثلاً حسابداری مدیریت وظیفه تعیین و تنظیم اطلاعات
درون سازمانی را عهده‌دار بوده که عمدة اطلاعات برآمده از حسابداری مدیریت
دارای ویژگیهای زیر می‌باشد:
1- گزارشهای مربوط به حسابداری مدیریت برای مقاصد خاص، تصمیمات معین و
یا وضعیتهای ویژه بوده که این اطلاعات عمدتاً به صورت غیرروتین و ساخت
ناپافته تنظیم می‌گردد.
2- گزارشات حسابداری مدیریتی، بست به سطحی از هرم مدیریت یا سطوح
برخوردارنده از اطلاعات که بدان گزارش میشود، به صورت تفصیلی ارائه
می‌گردد.
3- تعداد و دوره تهیه گزارشات درون سازمانی در یک دوره ممکن است زیاد باشد.
4- با عنایت به مراجعی که اطلاعات مدیریت بمنظور تصمیم‌گیری آنها تهیه
میشود، ممکن تبعیت از اصول و روشهای حسابداری در اولویت ثانویه قرار گرفته
و عامل اصلی تدوین اطلاعات فایده‌مندی آن در تصمیم‌گیری و مرتبط بودن
اطلاع با انواع تصمیم می‌باشد.
نمونه‌هایی از موارد کاربرد اطلاعات مربوط به گزارشهای درون سازمانی
شامل: برنامه‌ریزی، بودجه‌بندی، کنترل، قیمتهای خرید و فروش، مدیریت
موجودیها، مدیریت وجه نقد و بودجه بندی‌های جاری و سرمایه‌ای می‌باشد.
3- اهداف صورتهای مالی و اطلاعات حسابداری
اهداف اصلی صورتهای مالی ارائه اطلاعات فشرده و شکل یافته درباره وضعیت
مالی، عملکرد مالی و گردش وجوه نقد یک واحد تجاری بوده که بر طیفی گسترده
از استفاده‌کنندگان از اطلاعات و صورتهای مالی در اتخاذ تصمیمات اقتصادی
مفید واقع گردد.
صورتهای مالی و اطلاعات حسابداری برآمده از سیستم‌های اطلاعاتی حسابداری
همچنین نتایج وظیفه مباشرت مدیریت یا حساب دهی آنها در قبال منابعی که در
اختیارشان قرار گرفته است را منعکس می‌نماید. استفاده‌کنندگان از اطلاعات و
صورتهای مالی بمنظور اتخاذ تصمیمات اقتصادی، غالباً خواهان ارزیابی وظیفه
مباشرت یا حساب دهی مدیریت میباشند. تصمیمات اقتصادی مزبور به عنوان نمونه
شامل مواردی از قبیل فروش یا حفظ سرمایه‌گذاری در واحد یا واحدهای تجاری و
انتصاب مجدد یا جایگزین نمودن مدیران جدید می‌باشد.
بدیهی است بدلیل اینکه اطلاعات و صورتهای مالی عمدتاً بیانگر اثرات مالی
رویدادهای گذشته بوده و الزاماً در برگیرنده اطلاعات کیفی و غیرمالی
نمی‌باشد. لذا برآورنده تمامی نیازهای اطلاعات طیف گسترده استفاده‌کنندگان
از آن اطلاعات نبوده با اینحال صورتهای مالی نیازهای اطلاعاتی مشترک اغلب
استفاده‌کنندگان را رفع می‌نماید.
4- اهداف گزارشگری مالی
با عنایت به آنچه که در قسمت اهداف گزارشگری مدیریت به شکل اجمالی بیان
گردید، بیان اثرات اقتصادی رویدادها و عملیات مؤثر بر وضعیت و عملکرد
مؤسسات و سازمانها برای اشخاص خارج از مؤسسه ذینفع و یا ذیصلاح به دریافت
اطلاعات مذکور بمنظور کمک در اخذ تصمیمات مالی میباشند، میتواند به
عنوان هدف اصل گزارشگری مالی بیان گردد. چارچوبها و ابزار اصلی انتقال
اطلاعات به اشخاص مزبور صورتهای مالی بوده که اساساً در جهت دستیابی به
اهداف بشرح زیر می‌باشد:
1- گزارشگری مالی باید اطلاعاتی را فراهم نماید که برای سرمایه‌گذاران و
اعتباردهندگان فعلی و بالقوه و سایر استفاده‌کنندگان در تصمیم‌گیریهای
سرمایه‌گذاری، اعطای اعتبار و سایر تصمیمات مشابه مفید واقع شود.
2- گزارشگری مالی باید اطلاعاتی را فراهم نماید که سرمایه‌گذاران،
اعتباردهندگان و سایرین را در ارزیابی امکان دسترسی به میزان وجوه نقد و
نیز ارزیابی زمانی‌بندی و ابهام در مورد چشم انداز آتی جریان ورد وجوه نقد
به واحد تجاری کمک نماید بدین خاطر که برآورد فوق به شدت به دورنمای
نقدینگی آتی واحد تجاری بستگی دارد.
3- گزارشگری مالی باید اطلاعاتی را در مورد منابع اقتصادی واحد تجاری،
حقوق نسبت به منابع مذبور و اثرات رویدادها، فعالیتها و شرایطی که منابع و
حقوق مزبور را تغییر می دهد، ارائه کند.
4- گزارشگری مالی باید اطلاعاتی در مورد عملکرد واحد تجاری که از طریق
اندازه‌گیری سود خالص و اجزای تشکیل دهنده آن بر مبنای فرض تعهدی مشخص
میشود ارائه دهد.
5- گزارشگری مالی چگونگی تأمین و مصرف وجوه، استقراض و بازپرداخت دیون،
توزیع سود سهام و سایر موارد توزیع منابع واحد تجاری بین صاحبان سهام و
عوامل دیگری که ممکن است بر نقدینگی یا توانایی واحد تجاری در ایفای به
موقع تعهداتش تأثیر گذارد را افشاء نماید.
6- گزارشگری مالی باید اطلاعاتی در مورد نتایج حاصل از نظارت مدیران بر
منابع واحد تجاری در ایفای مسئولیتهایی که در قبال صاحبان سهام داشته‌اند
را ارائه دهد.
اهداف پیش گفته تحت عنوان اهداف گزارشگری مالی بدان دلیل که با چارچوب و
ابزار صورتهای ملی دست یافتنی می‌نماید، در این خصوص ایجاب می‌کند تا
مجموعهای از صورتهای مالی به طور جداگانه و نیز در مجموع در دستیابی به
اهداف حسابداری دارای نقش و نماید می باشند. بدیهی است در شرایطی اطلاعات
مندرج در صورتهای مالی این قابلیت را خواهند یافت که به نحو اصولی و به
روشهای درست تهیه و ارائه گردند تا ضمن برطرف نمودن نیازهای اطلاعاتی
استفاده کنندگان از صورتهای مالی، اطلاعات لازم را به منظور تجزیه و تحلیل
های اقتصادی در سطح کلان را دارا باشد.
5- تاریخچه حسابداری برای ارزشهای جاری
1-5 پول، ابزار اندازه‌گیری و سنجش
با تبدیل سیستم پولی از پول فلزی که عمدتاً شامل طلا و نقره و سایر
مسکوکات به پول اعتباری همانند چک و اسکناس، همواره شکافی بین روند تبدیل
اسکناسها به معادل پول فلزی پشتوانه (طلا) ایجاد شد و هر چه روند مبادلات و
تجارت بین‌المللی و مسائل خاص اقتصاد در کشورهای مختلف پیچیده‌تر و
پیشرفته‌تر می‌شد رابطه تبدیل اسکناس منتشره به معادل استانداردش بشدت
کاهش یافته است به گونه‌ای که در حال حاضر مسأله تبدیل اسکناس به معادلش
(طلا) تقریباً منتفی شده است. در این رهگذر پول که به عنوان ابزاری رای
معاملات مورد استفاده واقع می‌گردید به وسیله ای برای سنجش ارزشها و نیز
ابزاری به منظور حفظ و ذخیره ارزشها محسوب می شد به تدریج به کالایی مبدل
گشت که خود میبایستی توسط عامل و ابزار دیگری مورد ارزشیابی واقع گردد و
امروزه ملاک ارزش واحد اندازه‌گیری مبلغ اسمی پول نبوده بلکه قدرت خرید
خدمات و کالایی است که میتواند در یک سیستم باز اقتصاد بین‌المللی مورد
مبادله قرار گیرد.
قدرت خرید پول هر کشوری به عوام متعددی از جمله به قدرت و میزان
تولیدات، ارائه خدمات به داخل یا خارج از کشور و نیز سیاستهای پول و مالی
اقتصادی اعمال شده وابسته می‌باشد. همچنین سیاستهای جهانی و روند جهانی
اقتصاد بین‌المللی اثرات قابل توجهی روی قدرت خرید پول کشورهای مختلف
دارند.
2-3- قیمت گذاری مستقیم
1-2-3- استفاده از قیمتهای جاری پیشنهاد توسط فروشندگان، همانند پیش فاکتور
2-2-3- استفاده از فهرست بهای فروشندگان
3-2-3- استفاده از قیمت‌یابی توسط هزینه‌های استاندارد در شرایطی که واحد اقتصادی خود مستقیماً اقدام به ساخت دارایی نموده باشد.
3-13- استفاده از قیمت یابی توسط هزینه های استاندارد در شرایطی که واحد اقتصادی خود مستقیماً اقدام به ساخت دارایی نموده باشد.
3-13- حسابداری به ارزشهای جای تعدیل شده با استفاده از شاخص عمومی قیمتها (CC/CD)
روش حسابداری قیمتهای جاری بر اساس ارزش ثابت پول (CC/CD) نتایج اعمال
شاخصهای عمومی را در قیمتهای جاری نشان می‌دهد. اغلب کارشناسان اتفاق نظر
در مزیت نسبی روشهای حسابداری قیمتهای جاری نسبت به حالتهای مختلف روش
قیمتهای تاریخی دارد. یک توافق کلی در بین آنها بر این مبنا وجود دارد که
اصلاح اقلام بر اساس ریال ثابت صرفنظر از موانع اجرایی یک پیشرفت محسوب می
شود زیرا در غیر این صورت سود شامل عایدات موهوم ناشی از عدم ثبات واحد
اندازه‌گیری را در برخواهد داشت.
روش حسابداری قیمتهای تاریخی بر اساس ارزش ثابت پول (HC/CD) نتایج اعمال
شاخصهای سطح عمومی قیمتها را بر قیمتهای تاریخی نشان می دهد. شاخصها
بمنظور انجام تعدیلات لازم بمنظور پیدا کردن رابطه بین شرایط جاری و شرایط
گذشته بکار می روند. از شاخص سطح عمومی قیمتها بمنظور مقایسه قیمتهای
متوسط گروهی از کالا و خدمات در یک تاریخ با متوسط قیمتهای همان گونه از
کالاها و خدمات در تاریخ دیگر استفاده می‌کنیم. شاخص تغییرات اجزاء قیمتها
را اندازه‌گیری نمی کنند چرا که ممکن است قیمت بعضی از کالاها در یک جهت و
قیمت پاره ای دیگر از کالاها در جهت دیگر تغییر نماید.
موافقین اصلاح صورتهای مالی بر اساس شاخصهای قیمت ادعا می‌کنند که
صورتهای مالی تعدیل شده، قابلیت مقایسه بین واحدهای تجاری و بین صورتهای
مالی دوره‌های مختلف یک واحد تجاری را افزایش می دهد و در نتیجه تجزیه و
تحلیل روندها را امکان پذیر می‌نماید. اقلام بطور عینی محاسبه می شود و از
اندازه‌گیری و برآورد موضعی آثار تورم جلوگیری می‌نماید ضمناً از مفهوم و
ارقام و بهای تمام شده اولیه تخطی نمی‌شود و تنها این ارقام بمنظور انعکاس
تغییر ارزش واحد پول (قدرت خرید) اصلاح گردیده است.
مخالفین اصلاح صورتهای مالی بر اساس شاخصهای قیمت، اظهار می‌دارند که
ارقام اصلاح شده منعکس کننده هیچیک از ارزشهای جاری بازار، ارزشهای
جایگزینی، ارزش خالص بازیافتنی نمیباشند. قیمت نسبی هر یک از اقلام ممکن
است بیشتر یا کمتر از شاخصی که برای اصلاح بهای تمام شده تاریخی مورد
استفاده قرار گرفته است، تغییر کند. بنابراین، ارقام اصلاح شده تنها
تغییرات قدرت خرید را بطور تقریبی برآورد می نماید، در حالیکه صورتهای مای
مبتنی بر ارزشهای جاری موجب از بین بردن برخی از معایب صورتهای مای اصلاح
شده بر اساس شاخص قیمتها می گردد.
دارائیها بر حسب ارزشهای جاری بیان و ارائه میشود و لذا ارزیابی عملیات
و صورتهای مالی بالقوه مفهوم تر خواهد بود. ضمناً ارزشهای جاری دارایی‌ها
با استفاده از شاخصهای قیمت که موجب بیان و اصلاح بهای تمام شده تاریخی به
مبالغی کمتر یا بیشتر از ارزشهای جاری می گردد، پنهان نخواهد شد.
بدیهی است حسابداری به ارزشهای جاری نیز فاقد عیب نبوده و دارای چندین
نقصان می باشد. از جمله آنها اینکه روشهای برآور د ارزشهای جاری متنوع و
متعددند و استانداردهای خاص در مورد تعیین ارزش جاری در دست نمی‌باشد اگر
چه راهنمائیهایی در این زمینه از جانب مراجع حرفهای مرتبط طی
استانداردهایی صادر شده است . در نتیجه شرکتهای گوناگونی که از روشهای
متنوع برای تعیین ارزشهای جاری استفاده می نمایند، صورتهای مالی غیر قابل
مقایسه تهیه و ارائه خواهند نمود. ضمناً ارقام مربوط به ارزشهای جاری فاقد
عینیت می باشد و نیز دارای ویژگی قابلیت اتکاء نبوده و بدست آوردن آن
عمدتاً مستلزم صرف هزینه‌های هنگفت می‌باشد.
1-3-13- اقلام پولی و سود یا زیان قدرت خرید
مجزا نمودن اقلام پولی و غیر پولی و محاسبة سود یا زیان قدرت خرید بابت
مازاد مازاد اقلام پولی در هر دو الگوی حسابداری به ارزشهای تاریخی همگن و
حسابداری به ارزشهای جاری همگن لازم است
اقلام پولی، دارایی‌ها و بدهی‌های است که مبالغ لازم باری بازیافت و
بازپرداخت آنها طبق قراردادها و قوانین ثابت است و با گذشت زمان و تغییر
قیمتها تغییر نمی‌کند. فرض بر این است که در وضعیت تورم، نگهداشتن دارایی
پولی باعث از دست رفتن قدرت خرید و داشتن بدهی های پولی سبب به دست آوردن
قدرت خرید اضافی می‌گردد، چه ریالهای کم ارزشتر امروز به ازای ریالهای
پرارزشتر گذشته داده می شود. سود یا زیان قدرت خرید بابت مازاد اقلام پولی
مقولة خاصی از سود و زیان است که به مفهوم حفظ سرمایه به معنای حفظ توان
عملیاتی مربوط می شود.
صورتحساب سود و یا زیان باید خالص افزایش یا کاهش قدرت خرید یا «بضاعت»
مؤسسه را که مستقیماً از عملیات عادی و مستمر آن نتیجه شده است به عنوان
سود (زیاد) خالص ، یا سود (زیان) عملیات مستمر نشان بدهد، حال آنکه سود یا
زیان قدرت خرید بابت مازاد اقلام پولی پدیده‌ای خارجی و نتیجه تغییر عمومی
قیمتهاست. از سوی دیگر، این هم در خور توجه است که شاید این گونه سود یا
زیان نتیجه تصمیم‌گیریهای مالی مدیریت باید. به هر حال، سود یا زیان مذکور،
در جمع سود و زیان انباشته، به افزایش یا کاهش «بضاعت» صاحبان سهام
می‌انجامد.
اندازه‌گیری تأثیر تورم در یک رشته خاص فعالیت تجاری، یا در یک مؤسسه
تجاری خاص، به معنای اندازه‌گیری تأثیری است که از این راه در مجموع
دارایی‌ها و بدهی‌های مؤسسه پدید می‌آید. اگر مؤسسه ای بسته به ماهیت کار
خود ناگزیر از داشتن وجوه نقد و مطالبات تجاری به میزان قابل ملاحظه باشد،
طبیعی است که قدرت خرید این دور دارایی بسته به طول مدت نگهداری و نرخ تورم
در حال کاهش خواهد بود. اما به این هم باید توجه نمود که ممکن است مؤسسات
در ایجاد و نگهداری دارایی‌های پولی ، چاره‌جویی «دفاعی» در قبال تورم از
پیش به جای آورده باشند، چنانکه مثلاً رقم مطالبات تجاری شامل درصدی برای
جبران تورم باشد. در این صورت داوری دربارة روشهای حسابداری تغییر قیمتها
مستلزم هشیاری بیشتر است.
در صفحه‌های بعد، طبقه‌بندی اقلام پولی و غیرپولی، از شورای استانداردهای حسابداری مالی ایالات متحده، ارائه شده است.
